Dichter Simon Kumeling

Een luchtbel. Bestaande uit geluk. Elke luchtbel is een mooi stuk. Als hij uiteen spat. Dan valt het geluk uit je handen. Laat de bel maar op een mooie plek belanden. Het is zo mooi om te zien. Ik blaas er soms wel is een stuk of tien. Een luchtbel laat je geluk zien!

Alsof je vliegt. Vlieg zo hoog. Hoog richting de regenboog. Ik zie alles langs me heen komen. Nee, ik zit niet te dromen. Je moet ook maar is in de lucht komen. Ik zweef over gebouwen en bosgebieden heen. Ik voel me niet alleen. Ik vlieg graag overal heen.

Een leeg gevoel. Je bent helaas niet meer onder ons. Ik mis je. Kon ik maar even bij je zijn. Bij jou voelde ik me altijd fijn. Als ik niet lekker in m'n vel zat kon jij er altijd voor mij zijn. Je was heel actief en fijn. Gedachten spoken rond in mijn hoofd. Waarom moest nou jij gaan, ik mis je stralende lach. Ik mis je iedere dag!

Het zonnetje schijnt. De lucht is blauw. Kom maar uit bed gauw! Vandaag ga ik lekker er op uit. Het zonnetje schijnt vel op je huid. Nee, vandaag maakt niks meer uit. Geen regen. De zon houdt je zeker niet tegen. Geniet dus want de zon is beter dan regen.