Dichter Simon Kumeling

Gedachten dwalen door mijn hoofd. Is het eng? Is het goed? Spoken door het lichaam.  Ik tel vele spoken, ik geef elk spook als gedachte een naam.  Zo kan ik de enge gedachten verslaan.  Ik wil zonder deze reuring.  Wil een vrolijk leven, alles als bling bling.  Geef je mij het vrolijke ding?

Elke meter. Is een kilometer.  Dichterbij je te behalen doel. Je bereikt dit alleen met geluk.  Geluk kan op dat moment niet stuk.  Je voelt dan ook geen druk.  Een doel behalen. Is het mooiste wat er is.  Denk niet aan treurnis!

Mijn hart doet pijn. Om me voor te stellen hoe het leven in Australië nu moet zijn. Niet fijn! Door hevige bosbranden vele dieren gedood. Het is hartverscheurend. En ook sfeerverkleurend. Laat de branden snel voorbij zijn! Dat de inwoners en alles weer blij mogen zijn. Dat er nog veel dieren in leven mogen zijn.

Uit het oog verloren. Waarom kan ik je niet meer horen? Ik voel me verloren. Ik mis je elke dag. Je glimlach. Je gezicht, het gevoel dat ik bij je kon zijn elke dag. Zonder jou wist ik nooit wat ik moest doen. Je gaf me geregeld een zoen. Hoe moet ik nu het leven zonder jou doen?