Dichter Simon Kumeling

Aan het einde van de weg. Daar staat een huis. Wie is daar thuis? Doe open! Ik ben het, je bent me toch niet mis gelopen? Fijn dat je er bent! Hoe gaat het met je? Met mij gaat het zoals het hoort. Ik ben blij dat ik je zie, heb ik dat goed verwoord?

Onderaan de berg. Begin ik met succes. Wat een mooie les. Ik ga een stukje hoger. Je bent een vermoger. Op deze etage is je succes hoger. Ik ben op de bergtop. Ik zie, je succes was geen flop. De beklimming van deze berg levert je alleen maar succes op!

Het is tijd om je los te laten. Hoe vul ik zonder jou de loze gaten? Vaarwel! 😢😢 Ik kan je niet los laten. Ik wil je niet alleen laten. Kon ik nog maar met je praten. Ik heb zoveel waarde aan jou gehecht. Met jou was ik altijd hecht. Onze gevoelens die we deelden kwamen altijd tot zijn recht.

Een vreselijke aanslag in hartje Utrecht. Vroeg in de ochtend. Zeer vreselijk. Het komt steeds dichterbij. Ik voel me boos. Door een idioot, hij is erg levenloos. Hoe kon dit gebeuren? Waren helaas alweer doden te betreuren. Dit mag nooit meer gebeuren!

Zo onwerkelijk. Je had nog een hele mooie carrière voor de boeg. Waarom gebeurt dit? Woorden schieten tekort. De wereld van je familie en vrienden zijn ingestort. We zijn allemaal kapot. Zo jong gegaan. Je had een mooie toekomst nog te gaan. Waarom moest dit jou overkomen? We zijn allemaal aangeslagen. Hebben enorm veel vragen. Niemand had over jou niks te klagen. Lieve Lotte we blijven van je houden. Je bent voor ons echt iemand met een hart van goud. Dat is daarom dat iedereen zoveel van jou houdt.