Dichter Simon Kumeling

Frankrijk bukt de laatste weken onder ziek geruis. Aanslagen, die horen nergens thuis! Hoe haalde de dader deze gedachten om dit te doen in huis? Hij heeft vele mensen vermoord. Deze gast is enorm gestoord. Wat hij deed, is wat niet hoort. Het maakt de mens bang. Gevoelens komen in een drang. Wat is hij een idioot, hij maakt iedereen bang voor lang!

De muren kwamen op mij af. Dit is niet wat mijn leven voldoening gaf. Ik wilde van deze quarantaine af. De test kwam eraan. Dagen wachten, in huis binnen blijven zitten en staan.  Op de uitslag wachten en nergens naar toe gaan. En toen kwam het bericht. Je bent niet met corona besmet. Het gaf me rust, en heeft mijn tranen en emoties gered.

Ik ben door jou in quarantaine gezet. Bedankt, quarantaine is geen pret. Mis mijn vrienden en mijn werk, jij corona bederft voor mij de pret.  Ik hoop dat ik alles weer kan en mag.  Dan is het doei quarantaine dag! Quarantaine jij weet dat ik jou totaal niet mag. Ik hoop je nooit meer te zien. In quarantaine gaan, dat is wat ik en niemand verdien. Quarantaine als cijfer is geen tien.

Zorg voor elkaar.  Elk moment, elk jaar. Sta voor elkaar klaar.  Je moet weten wat je aan elkaar hebt. Een vertrouwensband. Daarom vertrouw ik mijn vrienden, daarmee heb ik een hechte band.  Een band is groot. Het vergroot je leven.  Zodat je samen met iemand de mooie momenten in het leven kan beleven. 

De horeca. Een mooie sector. Het leven in de horeca is geweldig. Het helpen van de gast. In de keuken werken, met je handen vuurvast. Er komen vele gasten, ook die eregast. Het werk maakt je blij. In de horeca voel je je vrij. Genieten, het sleutelwoord daarmee doe je proosten op een bierproeverij. De horeca heeft het zwaar gehad de afgelopen tijd. Ze moeten nu weer dicht, helaas kwam dit onverwacht dit afscheid. Dus, blijf de horeca absoluut steunen in deze vreselijke tijd!

Gooi het jaar 2020 maar in de prullenbak. Teveel meegemaakt, alles gooi ik in de bak. Het is nu een volle zak. Tijd voor een fris begin volgend jaar. Met 2020 ben ik nu al klaar! Vergeet 2020 maar! Het nieuwe jaar zal ongetwijfeld beter zijn. Waarin corona weg mag zijn. En alles weer mag, feesten voor groot en klein.

Ik voel de angst.  De angst voor een tweede lockdown.  De angst om thuis te raken.  Opgesloten zitten in je huis.  Alleen de mensen in je huis, vrienden komen niet meer bij je thuis.  Je mist dan je vrienden, want die zijn ook in hun huis.  Geen bezoek ontvangen.  Hopelijk kunnen we op termijn naar een betere tijd verlangen.  Waarin we elkaar mogen knuffelen en liefde mogen ontvangen. 

Boswandeling. Herfst. Herfstbladeren vallen. De herfst heeft een bepaalde geur. De bladeren krijgen een mooie kleur! Wandelend door het bos zonder gezeur. Ik zie paddenstoelen en de bosvruchten. Nee, ik wil het bos niet uitvluchten! Wat de herfst mooi maakt, zijn de mooie luchten.

De corona nekt ons land hard. Het raakt me hard in mijn hart. Waarbij ik sommige niet kan zien, mijn gedachten zijn verward. Je mist je vrienden. Dit wil niemand verdienen! Ik kan dit helaas niet uitkienen. Ik wil weer samen met jullie zijn. Liefde delen & geven. En samen proosten op het mooie leven!

Ik wil je maatje zijn.  Maakt niet uit, groot of klein. Iemand hebben is al fijn.  Jij mag er zeker zijn.  Je hebt ook een leuke gein.  Jij kan een fijn en mooi maatje zijn.  Je bent een voorbeeld voor velen.  Niets aan jou als maatje aan jou gaat vervelen.  Jij zal in alle tijden mijn diepe wonden helen. 

Eenzaam.  Eenzaam tijdens een moeilijke tijd.  Wat ik mis is iemand met gezelligheid! Hoop dat je er voor mij kan zijn.  Ik wil bij iemand zijn.  Dat voelt fijn. De corona heeft me moe gemaakt.  Het heeft mijn eenzaamheidshart hard geraakt.  Het heeft heel wat veroorzaakt.